10 Şubat 2011 Perşembe

akar akar akar

bu aralar kendi kendime çok gülüyorum, gene bu aralar kendi kendime konuştuğum zamanlar da çoğaldı. yolda yürürken sesli olarak konuşuyorum kendi kendime, hatta geyik yapıp, gülüyorum, çevreden bakanlar oluyor, ben de gene sesli olarak ve kendi kendime "aferin rezil oldun salak" diyorum ve halime gülüyorum. bu durumu kontrol edemiyorum, genelde sıralama böyle gidiyor ve susuyorum.. bir de bu aralar durgunsun diyorlar bana, halbuki kendi içimde çok eğleniyorum ben bu aralar! demek dışarı yansıtamıyorum. tanısanız seversiniz aslında içimde acaip bi şey var. bu lafa da taktım! "tanısan seversin". severim elbet.. sever elbet..
tanıyp sevmezsek de S.S.Önder'den gelsin.. "Hem ben birbirini sevenlerin arasına girenlerden değilim. En anlaşılmaz sevgililik hallerine dahi “Bir hadise var, can ile canan arasında” düsturuyla yaklaşırım." rahat olmak lazım. unutmamak lazım! bu da tarihe not düşse ben mutlu olurum aslında! gülerim bu akşam sokakta tek başıma..

1 yorum:

  1. yüzümde tebessüm eşliğinde okudum yazınızı:))
    kaleminize sağlık.
    izliyorum sizi
    bende beklerim sayfama.
    kucak dolusu sevgiler...
    :)

    YanıtlaSil