dr. min

evet çok sınırlı ne halde olduğumu ilk kelimemle anlayanlar. ve ben malesef küçüklük alışkanlığımı sürdürerek o sınırlı kişilere hala "yok bi şey" diyorum. inanmıyorlar ama! artık onlar da alıştılar belki de artık vazgeçtiler -gerçi hala bazen "bu sefer geç olmadan anlatsan" diyorlar ama olamıyor-. ay bilemiyorum ama onlar bana hep iyi geliyor. fazla huysuz olanı da fazla farklım olanı da fazla nazlı olanı da hatta fazla kibar olanı da..

çok konuşan biri olarak, bir şeyleri anlatamamam garipsenebilir ama ben günceli konuşabilen insan değilim zannımca. benim bir mevzuyu açabilmem için onun artık "anı" olması gerek. geçmişi seviyorum.. nostalji değil ama yaşananlar ve onlardan bahsetmek hoşuma gidiyor. e nede olsa her türlü anlatacağım onlara diye de düşünüyor olabilirim aslında. ha şimdi ha 1 ay sonra olmadı yıllar sonra. hep onlar var diye bu kadar rahatım belki de. arkamı bi şekilde toparlarlar. üşenseler de huysuzlansalar da bin türlü işleri olsa da "gel" dersem gelirler. e bu güvence bana yetiyor.. anlatmıyorum, kendim hallediyorum sonra hoop dökülüyorum. yiyorum fırçamı peşinden alıyorum desteğimi, nasihatımı.. içim de rahatlıyor kafam da!

hem anılarım hem de anılarımı anlatacaklarım..