"maveraünnehir nereye dökülür?" cümlesini her duyduğumda annemi hatırlarım. ece ayhan'ın meçhul öğrenci anıtı adlı şiirinde geçer bu cümle.. devlet dersinde öldürülen her arkadaşımız her kardeşimiz için tekrar tekrar hatırladığımız ve ne kadar güzel olsa bile bize bu kadar anlamlı gelmesinden yorulduğumuz bu şiir..
annemi hatırlatır ve ben gurulanırım küçük yaştan beri böyle şiirleri kulağıma dolduran bir annem olduğu için.. kulağıma doldurulan şiirlerden bir diğeri olan "dağlarına bahar gelmiş memleketimin" dizesi ve devamı... en sevdiğim oldu ileride bu dizelerin sahibi.. sevgimi öfkemi onunla anlatmaya başladım ben de..
bu gün 2 haziran! ben neredeyse her gün her duygumla ansam da, bu gün hatırlamamak olamazdı "ahmed arif" ve devamında eklememek kaçınılmaz hasan hüseyin şiirini "haziranda ölmek zor"
küçük yaştan beri kulağımı şiirlerle doldurdu aslında şiir sevmeyen annem. yazar adları bizim tarihimizin önemli adları, zamanları ile romanları ile şarkıları ile de.. ben şanslı bir çocuk oldum, evinde kitapları olan bir çocuk oldum.. küçük yaşta duyarlı oldum yaşıtlarım sokağa inmeye başladığında ben sokaklardan çekilmeye başladım.. herkesin yeni farkettiği yasakları ben daha nüfüs cüzdanım çıkarılırken yaşadım.. duyarlı ve demokrat olmaya çabalayanlara karşı ondandır benin bu kibrim, ondandır sanki bu halk ilk kez baskı görüyor gibi isyan edenlere karşı sinirim..
bu kibir ve sinir de benim yeni hatalarım olsun şu hayatta.. bunları aşıp, kabuğumu kırmak isterim ben de..
Bu, ne ayıp, ne de yasak,
Öylece bir gerçek, kendi halinde,
Belki, yaşamama sebep...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder