bir pazartesi.

"yıllara yollara dağlara rağmen...
umudummuşsun sevdama yarınlarıma..."

http://www.youtube.com/watch?v=YKTdXgpwKio

hayatımın çok önemli bir bölümünü ahmed arif ile yaşamışım. bugün bunu fark ettim. bir dönem onu yanlış bir kişi ile paylaştığım da oldu. hatta belki budur hayattaki önemli pişmanlıklarımdan biri. 

"Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi."

eğer onu ve şiirlerini paylaşacaksan birisiyle değer bilenle paylaşacaksın. tıpkı onu seninle paylaşmayı tercih eden değer bilen gibi. sana miras olarak kişiliğini ve ahmed arif'İn şiirlerini bırakan gibi.. 

şimdi sadece o gün sözünü dinleyip gitmesine izin verdiğim için ve ahmed arif'i bir başkasına anlattığım için özür diliyorum tekrar. yattığın yeri bulduğumda gene seninle paylaşırım.

"bir ufka vardık ki artık
yalnız değiliz sevgilim.
gerçi gece uzun,
gece karanlık
ama bütün korkulardan uzak.
bir sevdadır böylesine yaşamak,
tek başına
ölüme bir soluk kala,
tek başına
zindanda yatarken bile,
asla yalnız kalmamak."

5

yapmam gerekeni yapmaktansa uyumak geliyor içimden, olmadık anlarda başıma ağrılar giriyor. yapamadığım zaman içim daralıyor. yapmadım ve hesap vermem gereken insan sayısı tam bir elin parmakları kadar. 1..2..3..4..5....

göğe bakma durağı

küçük bir odada. bir daha ne zaman görüşecekleri belli olmayan iki insan bu güzel şiiri anarlar. sonra bir birlerine bakar ve "bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya" derler.. gülerler.. çünkü her şeye rağmen hep gülerler.
demir kapının ardında acı dolar insanın içi eve gelir bakarsın tekrar o sevdiğin şiire "dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç" cümlesi çarpar bu sefer gözüne. çünkü başka türlüsü güç..